Een poëtische en indringende voorstelling over isolatie en vergetelheid
- Wanneer: Maandag 22 september 2025, aanvang 20:30 uur
- Waar: Zwolse Bodem, onderdeel van Zwolse Theaters
- Door: KASKO, onder regie van Hendrik Aerts
In Paradise Circus Island kijkt u door de brievenbus van een woning waar iemand al jaren onopgemerkt dood ligt. In deze beeldende en absurd-expressionistische voorstelling volgen we de verstilling van het bestaan, de vergetelheid die zich langzaam opbouwt en de sporen die iemand achterlaat — of juist niet.
U ontmoet de overledene, zes andere personages en reist langzaam terug in de tijd op zoek naar het moment waarop iemand écht verdwijnt uit het oog.
De voorstelling is een mengvorm van theater, dans, zang en live muziek, vol vervreemding, mededogen en stil verdriet. Een confronterende en liefdevolle voorstelling die thema’s aansnijdt die ook bij De Bres dagelijks voelbaar zijn.
Meer informatie en tickets:
👉 zwolsetheaters.nl
In september 2025 bestaat inloophuis De Bres 25 jaar. Dit heuglijke feit willen we niet onopgemerkt voorbij laten gaan.
Bent u in de afgelopen 25 jaar verbonden geweest aan De Bres? Dan nodigen wij u uit voor de viering van ons jubileum op vrijdagochtend 10 oktober aanstaande. U bent welkom bij De Bres vanaf 10.15 uur. Het programma start om 10.30 uur en wordt afgesloten met een lunch.
In september 2025 bestaat inloophuis De Bres 25 jaar. Dit heuglijke feit willen we niet onopgemerkt voorbij laten gaan.
Bent u in de afgelopen 25 jaar verbonden geweest aan De Bres? Dan nodigen wij u uit voor de viering van ons jubileum op vrijdagochtend 10 oktober aanstaande. U bent welkom bij De Bres vanaf 10.15 uur. Het programma start om 10.30 uur en wordt afgesloten met een lunch.
In de afgelopen 25 jaar ontvingen onze onvermoeibare vrijwilligers en coördinatoren vele bezoekers in De Bres — op elke middag van maandag tot en met vrijdag en in de wintermaanden ook op zondagen. Het initiatief voor inloophuis De Bres is ontstaan vanuit de Zwolse kerken, die onder inwoners een toenemende behoefte zagen aan ontmoeting en ondersteuning. De eenzaamheid nam toe, net als het aantal thuis- en dakloze inwoners.
25 jaar later is die behoefte misschien nog wel groter geworden.
Nu is dat gegeven op zich geen feestje waard. Dat we al zo lang bestaan, is dat wél. Al 25 jaar kunnen Zwollenaren bij De Bres terecht voor een kopje koffie, een potje kaarten en tweewekelijks een gezamenlijke maaltijd op maandag. En vooral: enige aanspraak. Het is een plek in Zwolle waar mensen altijd welkom zijn. Veel bezoekers zouden in een gat vallen als De Bres er niet was — omdat het voor sommigen de enige plek is waar ze niets hoeven én gezien worden.
Daarom willen we dit 25-jarig bestaan vieren.
U kunt zich tot 30 september hiervoor aanmelden via
Een nieuwsbrief tegen het einde van een jaar schept de mogelijkheid om terug maar ook om vooruit te blikken. Het jaar 2024 is vanuit het bestuur gezien een goed jaar. Het begon natuurlijk al met de zekerheid dat we voor 3 jaar de gemeentelijke subsidie hebben toegezegd gekregen. Dat schept niet alleen rust, maar ook de mogelijkheid om verder plannen te maken. Begin mei hebben we goed afscheid kunnen nemen van Eduard Metselaar als voorzitter. Een afscheid dat hij ten volle heeft verdiend omdat hij al bijna de gehele tijd dat de Bres bestaat zich hiervoor heeft ingezet in verschillende functies, en de laatste jaren als voorzitter. Ook kan niet onvermeld blijven het mooie contact dat we hebben met de Lions. Zij zijn voor 5 jaar een relatie aangegaan met de Bres. En als organisatie met oog voor het goede werk dat vrijwilligers doen was hun eerste activiteit het organiseren van een vrijwilligersavond op Theaterschip Thor. Een avond om met veel genoegen op terug te kijken.
Het kan niet anders dan dat er in een jaar, maar dan op het persoonlijke vlak, ook spannende en verdrietige momenten zijn geweest. Vrijwilligers en bezoekers die zelf of in hun directe omgeving werden geconfronteerd met ziekte en/of overlijden. Voor een hechte groep, die de vrijwilligers zijn, de grote betrokkenheid van de vrijwilligers bij het wel en wee van onze bezoekers betekent dit intens meeleven met elkaar. Ook vanuit het bestuur leven we hierin mee.
Voor het komende periode staan er een aantal zaken op het programma. In de eerste plaats willen we de plafonds beneden en boven vernieuwen. Op dit moment wordt er uitgezocht op welke manier we dat het beste kunnen doen. Wanneer dat gerealiseerd is hopen we dat de ruimte nog gezelliger wordt, al was het maar omdat dan tevens de verlichting is vernieuwd. En daarmee hebben we dan ook een mooie ruimte om als de Bres ons 25jarig bestaan te vieren. De datum is vastgesteld op 10 oktober 2025. We hebben als bestuur al wel wat ideeën over de invulling maar we willen graag ook van jullie horen wat jullie voor ideeën hebben.
Gedurende de wintermaanden zal de Bres ook op zondagmiddag geopend zijn. We zijn de centrale diaconie dankbaar dat zij dit mogelijk maken.
Eduard Metselaar is jarenlang voorzitter geweest van het bestuur van de Bres en daarmee heeft hij in die tijd het voorwoord van deze nieuwsbrief verzorgd. Nadat ik in 2017 lid van het bestuur gen geworden, als secretaris, hebben de andere bestuursleden, toen Eduard aangaf te willen stoppen, mij gevraagd die taak op mij te nemen. Ik doe dat graag omdat ik het werk van de Bres heel belangrijk vind omdat het een plaats is waar onze bezoekers zich gewenst en gezien weten. Ook omdat ik het heel belangrijk vind dat betrokken vrijwilligers dit mogelijk maken. Een aantal van de vrijwilligers heb ik al ontmoet en even kunnen spreken tijdens mijn eigen inloop in de Bres. Ik probeer elke week even binnen te lopen, al zal dat niet altijd lukken. Op de momenten dat dit wel lukt hoop ik jullie even te zien en te spreken.
Namens het bestuur wens ik jullie al het goede toe voor nu en de komende tijd. Ook sterkte wanneer het persoonlijk niet meezit. Hopelijk zien en spreken we elkaar.
Peter Lindhoud
Ik wil wel vechten maar weet niet waarvoor. Wat achter is niet omkijken, vooruit. Wat voor ligt een groot gapend gat en heel in de verte bij het einde, God. Het gat grijnst, je moet of je wilt of niet. Ik wil niet meer, het hoeft niet meer. Maar God is er ook en van hem moet je. Hij wil geen mensen die het opgeven. Het gat is als een sadist en schept behagen in mijn angst. Je durft niet, laf ben je. Zo iemand wil God helemaal niet. Je zegt goed te willen zijn maar ik weet beter. Je kunt het niet. Alleen God is goed en al wat je goed deed was eigenlijk van Hem. Dus jij bent niets, je kunt niets. Toch zul je moeten en wie weet hoe lang nog. Je wilt maar je kunt niet. Nou dan houdt alles toch op. Ik durf wel te stoppen omdat de dood mij niet meer bang maakt. Ik kijk hem aan en knipper niet eens met mijn ogen, de dood duurt maar heel even en dan zal het gat mij opvangen en vernietigen…
Het gat grijnst niet meer. Het is zo stil. Het is zo stil. Ik kijk over het gat en zie God heel ver weg. God hoort niet bij het gat. Geen grijns, geen sadist, geen dwang. Ik moet niet, ik mag en ik wil. Leven is moediger dan sterven. Ik hoef niet te vechten, ik weet de overwinning is er, en ook ik mag winnen en de dood weet dat.
Dit is geschreven door een trouwe bezoekster van de Bres, tijdens een zeer donkere periode in haar leven, zelf ervaren en beleefd. En deze God is er ook voor jou.