In 2023 ontvingen wij de Blauwe Kei van eetcafé Er is Hoop. De Blauwe Kei staat symbool voor Zwollenaren die zich inzetten voor de stad en haar inwoners. Deze wordt ieder jaar doorgegeven aan een andere Zwollenaar die het verdient. Een jaar lang stond de Kei te pronken aan de Heiligeweg. En dit jaar mochten wij de Blauwe Kei dus doorgegeven. De keuze van De Bres viel op De Warmlopers. De hardlopers van deze hardloopgroep lopen voor goede doelen. De Warmlopers hebben veel voor ons gedaan de afgelopen jaren waardoor het een logische keuze was dat zij de nieuwe tijdelijke bezitters werden. Onze coördinatoren Dinie Holstege en Gea van Hulst coördinator van De Bres en reikten uit aan De Warmlopers is een mooie groep mensen.
In september 2025 bestaat De Bres 25 jaar. Dit heugelijke feit willen we niet onopgemerkt voorbij laten gaan. In deze 25 jaar hebben we vele bezoekers mogen ontvangen door onze onvermoeibare vrijwilligers en coördinatoren.
25 jaar geleden ontstond De Bres als initiatief vanuit de Zwolse kerken omdat zij een behoefte signaleerden onder inwoners. De eenzaamheid nam toe, net als thuis- en dakloze inwoners. 25 jaar later is die behoefte misschien nog wel meer toegenomen.
Nu is dat gegeven op zich geen feestje waard. Dat we al zo lang bestaan is dat wél. Al 25 jaar kunnen Zwollenaren bij De Bres terecht voor een kopje koffie, potje kaarten en tweewekelijks voor een gezamenlijke maaltijd op de maandag. En vooral: Enige aanspraak. Dat is waarom zo'n dertig mensen dagelijks binnenlopen bij inloophuis De Bres. Het is de plek in Zwolle waar ze altijd terecht kunnen. Veel bezoekers zouden in een gat vallen als De Bres er niet zou zijn omdat het voor sommigen de enige plek is waar ze niet hoeven én gezien worden. Daarom willen we dit 25-jarig bestaan vieren. En het liefst samen met u. Wij hebben al enkele ideeën maar horen ook graag van u welke ideeën u heeft voor dit jubileum. Dus heeft u een idee? Mail dit dan voor 15 maart 2025 naar
De precieze datum voor de jubileumviering leest u in de loop van 2025 op onze website www.debreszwolle.nl, via de nieuwsbrief van juni en via de lokale media.
Lijkt het u leuk om ook een bijdrage te leveren voor bezoekers van Bres?
Wij zijn altijd op zoek naar vrijwilligers die De Bres en haar bezoekers een warm hart toedragen.
Wij bieden laagdrempelige gastvrijheid aan een nog altijd groeiende, brede doelgroep. De Bres helpt velen om stabiel te blijven en opgedane contacten te onderhouden. Onze gasten ervaren de Bres als een veilige plek in de hectiek van het bestaan. Ook draagt Inloophuis De Bres bij aan het versterken van het informele netwerk, door ontmoeting en contacten tussen bezoekers onderling aan te moedigen. De vrijwilligers stimuleren deelname aan activiteiten, het maatschappelijk verkeer en waar nodig wordt doorverwezen naar hulpverlenende instanties. Gastvrijheid staat centraal. Iedereen kan binnenlopen voor een praatje of om even op verhaal te komen met een kop koffie of thee, de krant te lezen, rummikub te spelen, of gewoon voor een beetje rust.
Als gastvrouw/gastheer heb je de volgende werkzaamheden:
- Gasten ontvangen met een kop koffie/thee.
- Een luisterend oor bieden.
- Aandacht voor de medemens.
- Bezoekers stimuleren/enthousiasmeren deel te nemen aan activiteiten.
Neem voor informatie contact op met onze coördinatoren Gea van Hulst of Dini Holstege via
Liever aansluiten bij het bestuur?
Ook daar hebben nog plek. Zoals u heeft kunnen lezen heeft onze voormalige secretaris Peter Lindhoud het stokje overgenomen van Eduard Metselaar en is nu voorzitten van ons bestuur.
We zijn daarom op zoek naar een secretaris (m/v). De secretaris heeft bij De Bres de volgende werkzaamheden:
- Opstellen agenda voor de maandelijkse bestuursvergadering
- Notuleren en maken verslag van de maandelijkse bestuursvergadering
- Draagt zorg voor een ordentelijke administratie
- Verzorgen van de correspondentie met diverse partijden
Heeft u interesse? Neem dan contact op met voorzitter Peter Lindhoud via
Daarnaast zijn we altijd op zoek naar extra bestuursleden. Neem hiervoor gerust contact met ons op.
Met een van onze vaste bezoekers heb ik, als coördinator, een gesprek over zijn dagelijks leven op straat. Hij is bereid mij daar een inkijkje in te geven. Vanuit mijn luxepositie met een dak boven mijn hoofd en toch koude voeten hebben bij de eerste nachtvorst, vraag ik hoe hij zich warm houdt als hij buiten slaapt. Daar zijn manieren voor hoor ik. Een goede, warme slaapzak waar je inkruipt met sokken aan, evt. plastic handschoenen onder je gewone handschoenen, een muts op en/of een hoody aan. Slapen op een veilige plek waar niemand komt en je ook overdag je spullen kunt verstoppen. Als ik zeg dat ik het doodeng zou vinden en liever bij anderen zou liggen zegt hij dat dat nou juist gevaarlijk is (denk aan diefstal bijvoorbeeld).
Zolang je niet voor overlast zorgt word je gedoogd en je spullen met rust gelaten Maar als buitenslapers wel voor overlast zorgen worden die plekken aangepakt en opgeruimd. Hij noemt het onderscheid tussen economisch daklozen (bijvoorbeeld mannen die na een scheiding zonder woonruimte zitten) en ‘gewone daklozen’ zoals verslaafden. Hij voelt zich onmachtig dat de daklozen die overlast geven eerder geholpen worden en hij als niet-verslaafde, niet-schreeuwende daardoor vaak weer een stap lager op het lijstje belandt.
Een dag op de straat
De dag begint met vroeg wakker worden, zijn spullen wegstoppen en bij een pompstation of supermarkt een (soms gratis) kop koffie drinken. Dan op zoek naar een plek waar het warm is. In coronatijd was dat bij 50/50 (van het Leger des Heils), nu bij de Stadkamer en inloophuis de Bres. Op straat heeft hij langzamerhand veel contacten gekregen. Bij een groothandel, de ROVA, medewerkers bij pompstations en supermarkten. Ik ken deze man dan ook als altijd behulpzaam en vriendelijk. Hij heeft een groot netwerk en krijgt van daaruit van verschillende kanten maaltijden en overige hulp aangeboden.
Warme plek bij De Bres
Bij inloophuis De Bres komt hij regelmatig. Hij kan daar zijn maaltijd opwarmen in de magnetron en even rustig zitten. Het biedt hem ook de mogelijkheid kleding uit het winkeltje te zoeken, de computer te gebruiken, nieuwe mensen te leren kennen en gezelligheid te vinden. Doorgaans is het een veilige plek voor hem. Voor een buitenstaander is het vaak onbegrijpelijk waarom je op straat leeft en niet in de nachtopvang van de Herberg. Zonder op deze specifieke situatie in te willen gaan zijn daar soms duidelijke redenen voor. Bijvoorbeeld dat iemand terug zou moeten naar de regio van herkomst waar juist problemen zijn.
Leven en overleven
Hoe moeilijk deze manier van leven voor velen is, blijkt ook uit het aantal namen die onze bezoeker kan noemen die inmiddels niet meer leven en het niet meer zagen zitten. Een arm om je heen of iemand die toch even iets aardigs tegen je zegt kan zeker het verschil maken zegt hij. Ook noemt hij dat de mensen die het zelf niet breed hebben juist meer oog voor anderen hebben, begrip en hulp bieden. Hij heeft wel mensenkennis gekregen maar wantrouwen blijft onderdeel van zijn overlevingsmechanisme, net als zaken ‘weglachen’. Ik heb respect voor de wijze waarop deze man door moeilijkheden in het leven heengaat en zich staande weet te houden met een doorgaans positieve uitstraling.